Groot tekort aan huisartsen!

• In de naoorlogse periode had de huisarts een zwaar beroep.
  • Werkweken van 60 uur waren geen uitzondering.
  • Daarnaast waren er de nacht- en weekenddiensten welke in het gunstigste geval binnen g. waarneemgroepen georganiseerd werden.
  • Op de dorpen hadden huisartsen vaak ook nog een apotheek aan huis.
  • Het aantal huisbezoeken was naar verhouding hoog.
• Rond het millennium zijn er zowel verzwarende als verlichtende omstandigheden ingetreden. Deze processen zijn nog steeds gaande, waaronder:
  • De verzwarende aspecten die de werklast doen toenemen, waaronder:
    • de vergrijzing, oudere mensen hebben meer zorg nodig
    • toegenomen bureaucratie
    • Ontwikkelingen rond nieuw geneesmiddelen
    • Meer patiënten met psychische klachten
    • Intensievere stervensbegeleiding
  • De verlichtende aspecten, die de werklast verminderen waaronder:

         Het aantal huisartsen is de afgelopen decennia sterk gegroeid,                                                            veel meer dan de bevolkingstoename :

Steeds minder huisartsen willen zelf een praktijk runnen en geven er de voorkeur aan om in dienstverband of als waarnemer te werken. Bovendien werken er steeds meer parttime.

• de dienstverlening buiten praktijkuren
  • Nacht- en weekenddiensten worden nu van af 17.00 uur tot 00 uur de volgende ochtend overgenomen door de z.g. huisartsenposten (HAP). Deze zijn vaak gelieerd en gesitueerd in of bij een ziekenhuis en wordt daar ondersteund door hulppersoneel zoals medewerkers die triage uitvoeren.
  • Op veel plaatsen zijn ze gehuisvest naast de Eerste hulp, zodat indien nodig snel kan worden geschakeld.
  • Als vanuit de huisartsenpost een thuisbezoek noodzakelijk is wordt de arts door een chauffeur gereden.
  • Steeds minder huisbezoeken, (komt u maar naar de prakrijk!) waardoor de huisartsen zijn veranderd in kantoorartsen
• Praktijk ondersteuning (POH)
  • Er zijn een 4-tal verschillende praktijkondersteuners ( POH ) in de huisartspraktijk (Zie voor deze taken Nadere informatie.)

Deze ondersteunen de huisarts (sinds eind ’21 in meer dan 80% van de huisartsenpraktijken 1 of meer POH’)bij diverse taken en handelingen en doen soms zelfstandig spreekuur. In de meeste praktijken wordt iets minder dan 20%  van de gewerkte uren gemaakt door POH’s tegen ca. 38% door  de huisarts. Hoewel niet een op een vergelijkbaar niveau, impliceert ook dit een niet onaanzienlijke werklast-vermindering van de huisarts

• Nieuwe ontwikkelingen waaronder:
  • Ontwikkeling van het telefonisch- of videoconsult
  • Goed nieuwsgesprekken worden telefonisch afgehandeld
  • Er komen steeds meer hulpmiddelen die metingen en behandelingen vereenvoudigen

Conclusie:

Hoewel lastig exact te becijferen, lijkt het aannemelijk dat de werklast van huisartsen tussen 2000 en nu (minimaal 30% is verminderd) maar vermoedelijk zelfs gehalveerd. Toch wordt door velen de werklast als (te) hoog ervaren.

Dit zelfde fenomeen doet zich ook onder grote delen van de beroepsbevolking voor.

Dat er een tekort aan huisartsen dreigt terwijl er meer huisartsen zijn dan ooit, wordt veroorzaakt doordat zij veel minder zijn gaan werken.

Als ik minister was, dan zou ik

• De LHV (Landelijke Huisartsen Vereniging) dringend willen vragen bovenstaande argumenten en cijfers op hun juistheid te verifiëren en dientengevolge de beroepsgroep te verzoeken te stoppen met het aandacht vragen voor de zwaarte van het beroep, zeker met de inzet van onjuiste gegevens.
• Stimuleer, dat iedere huisarts die minder dan 5 dagen praktijk doet er toch weer een dag erbij te doen.
• Overweeg meer financiële prikkels in te bouwen door de basiszorg uitsluitend te honoreren op basis van verrichtte consulten en visites en een vast bedrag per ingeschreven patiënt te laten vervallen. (zie voor huidige honorering onder: Meer Informatie)

Overwegen om met name in achterstandswijken van overheidswege groepspraktijken te organiseren waar huisartsen als waarnemer of in dienstverband kunnen werken